Beaugaard
Grootschalige stadsuitbreiding hoeft niet altijd gepaard te gaan met een verlies aan menselijke schaal, identiteit en/of het bestaande landschap. Je moet het alleen willen.
Hellevoetsluis, aangewezen door het rijk in de jaren 60 als groeigemeente, is naar 50 jaar stedelijke uitbreiding, op zoek naar een andere vorm van stedelijke groei. Een vorm, die meer recht doet aan het landschap en de identiteit van de relatie tussen de vestingstad en haar omliggend polderlandschap.
Tijdens de conceptfase wordt de stedelijke opgave van ruim 1.100 woningen gelijk menselijk en lokaal gemaakt door het programma te vertalen naar een aantal kleine, inclusieve buurtschappen, die zich nestelen in een landelijke leefomgeving. Dat is het overall thema van de gebiedsontwikkeling: landelijk wonen. Landelijk, kleinschalig met het groen voor de deur of om de hoek. In kleine buurtschappen waar men elkaar kent, tegen komt en betrokken gemeenschappen worden gevormd. Omdat de menselijke maat en gedeelde buitenruimte daartoe uitnodigt.
Het bestaande ingrediënten van windsingels, boomgaarden, polderwegen, akkers en een meanderende kreek vormen de landschappelijke basis voor het wonen in de Beaugaard. Naast het behoud van de bestaande landschapstypologieën worden ook nieuwe gebiedseigen kenmerken geïntroduceerd, die naast de verdere versterking van de landelijke identiteit tegelijkertijd een antwoord geven op de klimaatvraagstukken en behoefte aan biodiversiteit en natuurinclusiviteit.
Niet alleen het leefgebied van de mens wordt vergroot; ook de habitat van een grote variatie aan flora en fauna wordt uitgebreid. Het samenspel van landschap en woongebied leidt tot een speelse vanzelfsprekende variatie aan identiteitvolle woonmilieus: de gaarden, de landerijen en de velden. De verschijningsvorm van de buurten zijn geënt op het lommerrijke of open landschap waarin ze voorkomen.
Langs de polderwegen worden bestaande elementen als de boerderij en de boscamping uitgebreid met de landelijke woonbuurten van het boerenerf en het kerndorp op de kruising van polderwegen en kreek.
De komende jaren groeit het landschap en de woonbuurten organisch door naar een robuust landschap met karakteristieke woonbuurten met een sterke sociale en landschappelijke binding. Bijzonder is dat door deze organische ontwikkeling ruimte is om nieuwe kavels en gebieden aan de ontwikkeling toe te voegen. Met Beaugaard wordt de harde grens tussen rood en groen aan de noordgrens van Hellevoetsluis opnieuw gedefinieerd tot een gelaagde en geïntegreerde overgang van stad en landschap.
→ i.s.m. Heijmans, Roosdom Tijhuis, Adriaan van Erk, Waalpartners